წამალი, რომელიც გამოიყენება ცხოველებზე

ფიპრონილის ეფექტურობა

ძაღლებში და კატებში, ფიპრონილი, რომელიც გამოყენებულია, როგორც ადგილზე, ძალზე ეფექტურია რწყილებისა და რამდენიმე ტკიპისა და ლაზების სახეობის წინააღმდეგ. მაგრამ არა ყველა ტკიპისა და ლაზების სახეობის საწინააღმდეგოდ, რომელთაც შეუძლიათ ძაღლები და კატები. რწყილების საწინააღმდეგო ეფექტურობა შედარებულია სხვა თანამედროვე ინსექტიციდული აქტიური ინგრედიენტების მიმართ, როგორიცაა imidacloprid, pyriprole, spinetoram ან spinosad. მწერების განვითარების ინჰიბიტორები (მაგ., მეთოფრენი, პირიპროქსიფენი) ხშირად დაემატა ფორმულირებას, რომელიც მიზნად ისახავს რწყილების გაუაზრებელ სტადიებს, რომლებიც ცხოველებს ვითარდება შინაური ცხოველების შიდა გარემოში.

მეცხოველეობაში ფიპრონილი ჯერჯერობით ექსკლუზიურად გამოიყენება პირუტყვის ტკიპების (ბოფილუსის მიკროპლუსის) და რქის (Haematobia irritans) წინააღმდეგ. ეს საკმაოდ პოპულარული ალტერნატივაა რეგიონებში, სადაც ამ ორ მნიშვნელოვანმა პარაზიტმა შეიმუშავა მაღალი წინააღმდეგობა სინთეზური პირეტროიდებისა და ორგანოფოსფატების მიმართ.

ფიპრონილის ფარმაკოკინეტიკა

ფიპრონილი საკმაოდ ლიპოფილურია და ცხოველებზე ტოპიკურად გამოყენებისას იგი დეპონირდება კანის ქვესადგურის ჯირკვლებში, საიდანაც ის ნელა იხსნება. ეს საშუალებას იძლევა საკმაოდ გრძელი ნარჩენი ეფექტი რამდენიმე გარე პარაზიტის, მაგ. რწყილებისა და ტკიპების წინააღმდეგ.

ტოპიკურად ადმინისტრირებული ფიპრონილის შეწოვა საკმაოდ დაბალია ძაღლებში და კატებში, ჩვეულებრივ, არა უმეტეს 5% -ს ადმინისტრირებული დოზის 5%. შთამნთქმელი ფიპრონილი გვხვდება ძირითადად ცხიმოვან ქსოვილებში. პირველადი მეტაბოლიტი არის სულფონის წარმოებული, რომელიც არსებითად უფრო ტოქსიკურია, როგორც პარაზიტებისთვის, ასევე ძუძუმწოვრებისთვის.

შთანთქმის ფიპრონილის ექსკრეცია ძირითადად განავლით ხდება. ლაქტაციურ ცხოველებში შთამნთქმელი დოზის 5% -მდე შეიძლება გამოიყოფა რძის მეშვეობით.