داروی مورد استفاده در حیوان

اثربخشی fipronil

در سگ ها و گربه ها ، fipronil به عنوان یک نقطه در برابر کک و چندین گونه کنه و شپش بسیار مؤثر است. اما نه در برابر همه کنه ها و گونه های شپش که می تواند سگ ها و گربه ها را آلوده کند. اثربخشی در برابر کک قابل مقایسه با سایر مواد فعال حشره کش مدرن مانند ایمیداکلوپرید ، پیرپرول ، اسپینتورام یا اسپیننوزاد است. مهار کننده های توسعه حشرات (به عنوان مثال Methoprene ، Pyriproxyfen) که اغلب به فرمولاسیون اضافه می کنند مراحل نابالغ کک را که حیوانات را در محیط خانگی حیوانات خانگی ایجاد می کنند ، هدف قرار می دهند.

در دام ، fipronil تاکنون به طور انحصاری در برابر کنه های گاو (میکروپلوس بوفیلوس) و مگس های شاخ (تحریک کننده های Haerematobia) استفاده شده است. این یک گزینه جایگزین کاملاً محبوب در مناطقی است که این دو انگل مهم مقاومت بالایی را در برابر پیرتروئیدهای مصنوعی و ارگانوفسفاتها ایجاد کرده اند.

فارماکوکینتیک فیپرون

fipronil کاملاً لیپوفیلی است و هنگامی که به صورت موضعی روی حیوانات اعمال می شود ، در غدد چربی پوست قرار می گیرد ، از آنجا که به آرامی آزاد می شود. این اجازه می دهد تا یک اثر باقیمانده نسبتاً طولانی در برابر چندین انگل خارجی ، به عنوان مثال کک و کنه.

جذب فیپرونیل به صورت موضعی در سگ ها و گربه ها بسیار کم است ، معمولاً بیش از 5 ٪ از دوز تجویز شده. fipronil جذب شده عمدتا در بافت های چربی یافت می شود. متابولیت اصلی مشتق سولفون است که از نظر انگل و برای پستانداران از نظر سمی تر است.

دفع فیپرونیل جذب شده عمدتا از طریق مدفوع رخ می دهد. در حیوانات شیرده تا 5 ٪ از دوز جذب شده را می توان از طریق شیر دفع کرد.